ḳhud se hai ranj-bayani apni
kaan apne hain kahani apni
roz divar pe dastak dena
baat patthar ko sunani apni
umr auron ko hi raTte guzri
bhuul baiTha huun nishani apni
din ko sochon ki chita par jalna
raat ko raakh uThani apni
gul-badan baagh faqat tera hai
nashsha apna hai javani apni
ru-ba-ru tere bura ban jaana
ham ko ḳhud ḳhaak uḌani apni
main kiye jaata huun apni baten
vo sunata hai kahani apni
haar kar sulh adu se ‘nayyar’
aabru jhuk ke uThani apni
Leave a Reply